De non-binaire filmmaker Erblin Nushi, geboren en getogen in Kosovo, heeft al een reeks onderscheidingen in de wacht gesleept, waaronder een student Academy Award en een regionale student Emmy voor hun korte film uit 2018 “BINI.” Nu staat de 28-jarige op het punt om te beginnen met de opnames van hun eerste speelfilm “I Love You More.”
We spraken met de opkomende filmmaker om meer te weten te komen over hun nieuwste productie en dieper in te gaan op het belang van de toenemende normalisering van queer verhalen op onze schermen.
Art.1: Vertel ons wat over je aankomende film.
Ik zit nu in de pre-productiefase en we gaan binnenkort filmen. Ik zeg altijd dat [de film] zowel een liefdesbrief is aan tieners als een educatieve bron voor hun ouders om hun queer kind te begrijpen, en hoe ze die relatie niet moeten verliezen of beschadigen – aangezien de meeste ouders hun kinderen gewoon het huis uit zetten, waardoor ze uiteindelijk de kans missen om hun kind echt te leren kennen.
Het is gebaseerd op een waargebeurd verhaal over de verhuizing naar Amerika [met mijn familie] en het ervaren van de eerste liefde. Het gaat over die eerste grote romantische liefde, maar ook over de liefde die we voor onze ouders hebben, en de liefde die zij voor ons hebben. Hoe we het soms – als tieners – moeilijk vinden om beide te behouden. Als je jong bent, kan eerste liefde verblindend zijn, en het zorgt ervoor dat je dingen doet die je niet per se wilt doen, zoals mensen wegduwen.
Maar daarom heet mijn film “I Love You More.” Een moeder is altijd degene die dat tegen je zegt en het echt meent. Dat is de ultieme boodschap achter de film.
Art.1: In 2019 sprak je tijdens ons panel over de impact van artivisme in de Balkan tijdens PriFest. Op welke manieren denk je dat kunst een maatschappelijke impact kan hebben?
Ik heb 17 jaar in Kosovo gewoond, en toen [ik opgroeide] had ik niemand om tegen op te kijken. Gelukkig had ik films, en die waren mijn ontsnapping. Ik zat opgesloten in mijn kamer omdat ik werd gepest en ik had niet veel vrienden. Het kijken naar queer films op mijn computer was de enige manier waarop ik kon zien dat er meer mensen zoals ik waren en dat ik niet alleen was.
Ik wil dat kinderen in Kosovo, Albanië en over de hele wereld een [queer] film zien die in hun taal is. Ik wil dat kinderen in dorpen zonder toegang tot queer hulporganisaties, de film kunnen kijken op hun computers of telefoons. Ik wil dat ze weten dat er een film in hun taal bestaat over twee jongens die van elkaar houden, en dat dat volkomen normaal is. Ik denk, bovenal, dat kunst de kracht heeft om mensen te veranderen.
Art.1: Er komen steeds meer films met LGBTI+ personages en verhaallijnen, op welke manieren onderscheidt jouw film zich?
Ik wil een film maken die queer liefde normaliseert zonder geweld en buitensporige moeilijkheden. Ik wil dat het een heel normale queer romance is omdat er niet alleen een gebrek is aan romantiek in de queer cultuur, maar er bestaat ook niet zoiets als een “normale” queer romance. Ik denk dat het belangrijk is dat mensen een queer film zien die niet alle moeilijkheden bevat, hoewel die er zeker zijn. Ik wil dat mensen aan ons wennen en [beseffen] dat wij ook mensen zijn, en dat wij op dezelfde manier liefhebben als heteroseksuele mensen.
art.1: Hoe belangrijk is familiesteun voor queer mensen?
Ik had de steun van mijn familie, maar het kostte 10 jaar werk. Het was educatie en blootstelling die mijn ouders begrip brachten. Eindelijk, na een decennium, is het zover gekomen dat mijn moeder jurken voor me maakt als ik drag doe. Ik denk dat film dat doet, of het deed het in ieder geval voor mij. Daarom hou ik ervan om verhalen te vertellen. Het was mijn ontsnapping naar een wereld die ik anders niet had kunnen bereiken. Het hield me in leven en mentaal veilig door me te laten zien dat alles mogelijk was.
Ik kwam voor mezelf op terwijl ik ook een relatie met mijn familie onderhield en beschermde. Ik denk dat kunst in het algemeen, en films in het bijzonder, tegelijkertijd inspireren en onderwijzen. Het is belangrijk om queer verhalen binnen het bereik van mensen te brengen, zodat ze weten dat ze bestaan. Ik denk dat deze film dat gaat doen voor mensen, met mijzelf als getuigenis dat het allemaal mogelijk is.
